Eindelijk is het zover: mijn laatste werkdag is gekomen!
Het is donderdagnamiddag, ik zit op een trein die tegen een rotvaart door de Kanaaltunnel suist, op weg naar huis, en mijn lief. En vooral dat laatste. Oorspronkelijk stond mijn terugreis gepland om 18:04, maar een ietwat vroeger einde aan de vergadering zorgde ervoor dat ik - mits opleg - al de trein van 14:05 kon nemen. En dat heb ik ook zonder aarzelen gedaan. Ik heb er op twee weken tijd twee zakenreizen op zitten, samen goed voor bijna zeven volle dagen zonder haar. Dat was meer dan genoeg.
Ik ben het reizen moe, voorlopig. Uren onderweg, uren vergadering, dineren met vreemden en nadien een leeg bed. Nee dankjewel, het mag wel een paar maanden zonder nu. Geen reizen meer voor mij als het even kan. Of toch niet van dit type.
Want overmorgen, lieve lezer, ga ik alwéér op reis. Al wordt het deze keer een heel andere ervaring. Een lange heenreis? Die is er nog steeds. Maar geen vergaderingen meer, geen smalltalk met wetenschappers, ambtenaren en militairen in gebroken Engels, en… allesbehalve een leeg bed. Want overmorgen, vrienden, vertrek ik met mijn lief op reis naar de Verenigde Staten, en het belooft de ervaring van ons leven te worden.
Wat er op het programma staat? Dat laat ik nog even aan je verbeelding over. Hou beslist deze website in de gaten, want het zou wel eens kunnen dat ik zo nu en dan wat post. En als we eenmaal terug thuis zijn (met een nieuwe fles zeep!) en alles wat is ingedaald, maak ik een volledig reisverslag voor jullie, inclusief foto’s. Want dat ben ik jullie wel verschuldigd.
Een tipje van de sluier voor de curieuzeneuzen: We vertrekken zaterdagochtend om 9:25 in Zaventem. De eerste die raadt wat onze eerste bestemming is, trakteer ik op een pintje of een wijntje (andere opties zijn bespreekbaar). Je kan je gokken en andere commentaren als vanouds onderaan kwijt. Succes, en tot binnenkort!