Eindelijk is het zomer geworden, na weken van gietende regen en grijze luchten. Feest! De wereld kan zijn geluk niet op. Het lijkt alsof iedere uiting van vakantieplezier zich totnogtoe onder een steen had verstopt, om er bij de eerste zonnestralen dartelend en flikflakkend onder vandaan te komen springen. Plots, zonder dat je ze hebt zien verschijnen, zijn de straten gevuld met de heerlijkste tekenen van de Ware Zomer. Uiteraard betekent dat niet dat je automatisch verlof hebt. Aangezien de meeste van ons sukkelaars moeten werken als de zon schijnt, leek het me geen slecht idee eens een lijstje te maken van mijn indrukken van een zomerse werkdag.
 |
| de Kunstberg op een wolkeloze zomermorgen |
 |
| koning Albert (het eerste exemplaar) heeft er al zin in! |
Zalig ochtendlicht
Ja, ik wist al dat het ging zomeren van het weerbericht, ik geef het toe. Maar je beseft pas echt dat de zomer daar eindelijk is, als je 's ochtends moe de badkamer in strompelt en plots, zonder waarschuwing overspoeld wordt door het eerste, rossige licht van de dageraad. Alles baadt erin, en je voelt het haast in je poriën kruipen: zinderend van energie en pure goesting om aan de dag te beginnen.
De geuren
Heb je dat ooit al gedaan op een zomerwerkdag: het schuifraam van de keuken volledig open geschoven, zodat je onder het ontbijten de frisse ochtendlucht kunt voelen? Ja, je zal kippenvel hebben. Maar wie kan dat schelen als je de kans hebt om die heerlijke geur van ochtenddauw en fris, weelderig groen op te snuiven! Daar kan zelfs de geurigste koffie niet tegenop.
Lege wegen
Normaal begint de heksenketel van een werkdag al zodra je de voordeur achter je dichttrekt: waar wij wonen is een schooltje vlakbij, en dus bestaat elke weekochtend uit een amalgaam van klanken en beelden: jengelende kindjes, gehaaste ouders, fietsers die je van je sokken rijden, auto's die rammelend over de kasseien ploegen. Nu stap ik buiten en ligt het grasplein voor onze deur er hemels verlaten bij, een prachtig groen vlak onder een azuurblauwe hemel.
Als ik even later met open ramen naar de snelweg afsla, ligt die erbij als een maagdelijke reep donker asfalt. De zon is intussen net boven de bomen gekomen, en doet die oude vertrouwde E17 eruit zien als een tolweg in het Franse zuiden, fluisterend van vakantie. Ja, ik moet nog steeds op diezelfde afrit eraf, maar die belofte van vrijheid blijft de hele dag in mijn hoofd rondzweven, dat weet ik nu al.
Een VIP-parkeerplaats
Ook de parking van mijn vertrouwde station is in de greep van de zomer: waar ik normaal zelfs vóór zeven uur al verbannen word naar de moeilijk bereikbare plekjes achterin die reusachtige parking, krijg ik nu een plekje te pakken vlakbij het perron. Ik moet alleen maar uitstappen, drie stappen doen en weer instappen.
Zomerkledij
En dan bedoel ik niet alleen de mijne. Het is zalig om je 's ochtends in een flodderhemdje te kunnen hijsen en weten dat je het je niet gaat beklagen, maar nog veel leuker zijn de anderen op straat. Vorige week, toen het zo goot, liepen de straten van Brussel vol zwart en grijs. Vandaag spatten de kleuren ervan af. Dames van stand laten hun beige mantelpakjes achterwege en halen iets uit de kast dat nog dateert uit de tijd dat ze nog wisten wat genieten was. Chique mannen verwisselen hun maatpak voor een scherpe Italiaanse zomeroutfit. Meisjes dartelen in fleurige zomerkleedjes voorbij, opgemaakt alsof ze naar een bal gaan, maar dan nonchalanter. Alsof het allemaal maar toeval is dat ze er mooi uitzien.
Nog meer geuren
Niet alleen de natuur hult zich in zomergeurtjes. Ook de stad trekt een ander reukjasje aan, en dat jasje bevalt me prima! Zonnebrandolie, zoete geuren uit bloembakken langs het trottoir, dat typische aroma van stadsparken die kreunen in de ochtendhitte, zelfs nadat ze een hele nacht werden bewaterd. En meisjesparfums natuurlijk. Wanneer ze langs komen flaneren, de neus hooghartig in de lucht en hun geamuseerde blikken verstopt achter een te grote zonnebril, trekken ze een sluier van frisse, sprankelende geuren achter zich aan.
Zonnebril
Hoe vaak heb je de gelegenheid om dat ding vanonder het stof te halen op een werkdag? Vandaag, bijvoorbeeld. Bijna voelt het alsof je niet in Brussel, maar in bijvoorbeeld Marseille rondloopt. En er is natuurlijk nog een voordeel aan een zonnebril verbonden, als je al eens graag mensen bespiedt die voorbij komen geparadeerd. Geef toe, je hebt het ook al gedaan. Waarom hebben ze die glazen anders spiegelend gemaakt?
Hot time, summer in the city
Brussel lijkt wel een zuiderse stad op dagen als deze, en dan heb ik het nog over de 'brave' wijken. Als je echt de zomer wil voelen, ga dan naar Matongé, de Congolese enclave vlakbij het centrum. Je loopt er verloren tussen mensen uit alle hoeken van Afrika: dik en dun, jong en oud, lelijk en zinnelijk mooi. Gehuld in een heel spectrum van stijlen, van heel westers tot diep, zwoel, etnisch Afrikaans. Overal kleuren. Er klinken wel honderd talen, en ik wed dat je er amper één van verstaat: Frans. De rest is een smeltkroes van exotische klanken en een timbre dat alleen ten zuiden van de Middellandse Zee van nature voorkomt. Als je over de marktjes van Matongé loopt, springen de geuren van specerijen, tabak, eau de cologne en op straat klaargemaakte gerechten je in de neus. En dat alles ervaar je, althans op zomerdagen, onder de bakkende zon. Het is haast een cultuurschok als je na verloop van tijd weer in het saaie Brusselse stadsweefsel terechtkomt. En voor de geïnteresseerden: een uitstap naar Matongé hoeft echt geen hele dag te duren. Spring eens op de tram tijdens je middagpauze, en dompel jezelf onder in een Afrikaanse variant van Chinatown: Matongé.
Leegte op je werk
Jij werkt, maar dat kan niet van je collega's worden gezegd. Terwijl jij zit te zwoegen, liggen zij met hun gat in de zon aan de Costa del Sol. Of doen ze een trektocht dwars door de Himalaya. Je krijgt kaartjes van idioten die per se moeten laten zien hoe geweldig ze het hebben op vakantie.
Maar dat deert je natuurlijk niet. Want jij beleeft de zomer in eigen land, terwijl je vakantie nog moet komen. Toen zij in België waren, regende het pijpenstelen, en jij mag van beide walletjes eten. En het heeft ook wel iets, die lege gangen. Geen nerveus heen- en weergehol, geen kakofonie van stemmen, rammelende printers en gepling van liften. In je gang heerst hemelse rust. En als het straks middagpauze is, ga je met een paar lotgenoten de straat op, om te genieten van summer in the city.
Zomeravonden
Je werk zit erop, je keert terug naar huis - je stapt meteen van de trein in de auto, want die stond op een VIP-parkeerplaats, weet je nog? - en rijdt met open ramen door de zwoele zomeravond naar huis, waar je liefje wacht. Alles is mooi. De hele wereld bruist van de activiteiten die je kan doen, van stadsfestivals over zonovergoten terrasjes tot een avonds bezoekje aan het strand. En dan bedoel ik Bocadero Beach, in Antwerpen aan de Schelde. Nog niet gedaan? Zeker eens de moeite, je kan er zelfs een hapje eten. En voor wie dat allemaal veel te actief is, is er nog altijd de tuin. Haal je buitenmeubelen van stal, maak een grote kan kirr, nodig wat vrienden uit en geniet bij de tonen van Bob Marley of een andere zuiderse zomerstem van het zachte verglijden van de avond in de nacht.
Niet te lang, want morgen weer werken. Maar genieten doe je misschien wel des te meer.