Dag 5 (6 september 2010)
Na een vlugge opruim van de camping alweer vroeg op pad gegaan, en doorgereden tot het centrum van Alamosa, waar we hebben ontbeten in een diner (maar minder typisch dan die in Denver) en inkopen hebben gedaan in de lokale Safeway. Vervolgens in één ruk doorgereden naar het zuiden. 's Middags gepicknickt rond de wagens, met prachtig uitzicht over de groene dalen van de Rockies. Toen we in de vooravond arriveerden bij Mesa Verde NP, bleek die naam zeer waar te zijn: de tafelberg was wel degelijk heel erg groen, veel groener dan je gewend ben van de tafelbergen uit cowboyfilms.
Groene tafelberg: check!
kaart van Mesa Verde NP
De campingplekken zelf lagen in het NP, omgeven door de bruingroene flanken van Mesa Verde. Ze lagen verscholen als grotten tussen de struiken aan de kant van de weg. Alleen via een trapje omlaag kon je erbij. Terwijl wij de tentjes opzetten, reden Kristien en Daniel naar het bezoekerscentrum een heel eind verderop, om onze uitstap van de volgende dag uit te stippelen. We deden nog een korte uitzichtenrit langs de belangrijkste points de vue op de mesa (toen pas merkten we écht hoe prachtig het er was, ondanks de bosbranden die enkele jaren geleden het grootste deel van de vegetatie had verwoest) en dineerden aan de tafel op onze kampeerplek (waar ook Kristien en Nathalie hun tentje hadden).
Ontzaglijk veel beestekens in Mesa Verde: naast loslopende hertjes ook deze coyote!
uitzichtspunt langs de weg naar het bezoekerscentrum
Na zonsondergang begaven we ons via een nogal belachelijke omweg naar het theatre, een soort amfitheater, voor de Ranger Talk (de allerlaatste van het seizoen!). Een rasechte ranger dompelde ons bij het licht van de sterren en verder niets onder in de wereld van de indianen die hier ooit hadden gewoond, en in de geheimen van de fenomenale sterrenhemel boven ons hoofd.
een tweede, (nog) beter geslaagde startrailfoto! De ranger talk werkte inspirerend!
Dag 6 (7 september 2010)
De volgende ochtend begon zoals intussen de gewoonte was geworden stralend. Na het ontbijt repten we ons in de auto voor een hele dag onderdompeling in de cultuur van de verdwenen Anasazi-indianen. Deze Anasazi hadden in de dertiende eeuw hele paleizen gebouwd in de wanden van een van de vele kloven die het gebied telde: overal kon je ze zien liggen. We begonnen onze trip bij het Cliff Palace, een onvoorstelbaar bouwsel in een enorme 'alcove' in de rotswand. Na de geleide wandeling in de auto gestapt en een eindje verder uitgestapt voor het tweede bezoek: Balcony House. Terwijl het bezoek aan het Cliff Palace eerder ingetogen was geweest, was dit bezoek doorregen met indrukwekkende klimmen langs wiebelige ladders, nauwe tunnels en prachtige uitzichten. Een laatste tunnel waar je op handen en knieën doormoest en een steile klim langs een rotswand bracht ons weer op het plateau, en daar lunchten we ook, uitkijkend over een gigantische canyon die zich enkele meters verder de diepte in stortte.
Cliff Palace
klauteren in Balcony House
een nog afgedekte kiva (geschoten tussen de stromen toeristen door :p)
De namiddag werd gevuld met rondrijden langs allerlei andere historische sites, zowel in als op de kliffen, en menig uitzichtspunt. Tegen die tijd was het weer echter omgeslagen, en begon de lucht zich te hullen in een dicht wolkendek. 's avonds keerden we terug naar de camping en aten we onder de dreigende wolken, maar het hout dat we voor kampvuur hadden gekocht, durfden we niet meer te gebruiken vanwege het gedruppel van de regen. Nathalie en Kristien gingen de was doen boven, bij de winkel, en na enige tijd besloten we vrij individueel allemaal dat we eveneens naar daar konden gaan. Daar, in de wasserette, hebben we uiteindelijk de avond doorgebracht, grappend en grollend, met chips en cola. Mét een geïmproviseerde versie van het weerwolvenspel. Zeg niet dat we geen cultuur kennen!
0 comments:
Een reactie posten
Een opmerking bij deze post? Laat het me weten!