9 september
Geen tijdsaanduiding deze keer, en dat is niet zonder reden. De vorige aanvulling was de laatste die ik in Canada zelf heb gemaakt, daarna heb ik het zo'n beetje opgegeven. Niet omdat ik de fut niet meer had, maar omdat ik het interessanter vond om aan de sociale dynamiek deel te nemen. Het was een geweldige groep, en ik wilde er geen moment van missen. Dat plus het feit dat ik 's avonds meestal zalig pompaf was, natuurlijk. De volgende dagboekaanvullingen zijn dus achteraf gebeurd, maar wel gebaseerd op gedegen onderzoek, uren mijmerig terugdenken en veel geflits tussen foto's en GPS-coördinaten. De reis helemaal opnieuw beleven, onder het mom van een reisdagboek. Heerlijk, toch?
Sentinel Pass. Of volgens sommigen, Sentinentel Pass. Een zoveelste vroeg ontwaken, een kort ontbijt en vervolgens de rit van Lake Louise Campground naar Moraine Lake. Daar was het dal nog in pre-zonsopgangsduisternis gehuld, zodat we een halfuurtje huiverend in een kringetje hebben doorgebracht vooraleer de beide chauffeurs één wagen bij het eindpunt hadden afgezet, en met de andere waren teruggekomen.
De wandeltocht vertrok aan de oevers van Moraine Lake, een prachtig spiegelmeer in de oksel van een vooruitspringende bergflank genaamd Tower of Babel. Al snel doken we echter de bossen in, een stevig (maar niet té) klimmetje tussen de bomen naar de plaats waar de zon reeds aan het schijnen was. Net als in voorgaande dagen splitste de groep zich al gauw in twee delen: Bassie, Francis, Frank en ikzelf in de eerste groep, en Kristien, Ann, Mireille, Valerie en Silke in de tweede. Deze keer echter iets bedachtzamer, want dit is grizzlygebied: groepen onder de vier personen zijn hier verboden.
|
Moraine Lake bij zonsopgang |
Read More